Mijn naam is Xantijne en ik ben een 38 jarige vrouw met de diagnose adhd/add. Ik ben single, heb een eigen huis, 2 honden en een kat, een uitdagende baan in de jeugdzorg, 2 lieve ouders die altijd voor me klaarstaan en een geweldige vriendengroep.
In de afgelopen jaren, tijdens mijn zoektocht naar balans, ben ik mijzelf steeds beter gaan begrijpen en denk te kunnen zeggen dat ik nu redelijk weet hoe ik in elkaar steek.
Als single door het leven gaan heeft veel voordelen. Zo is daar het feit dat je niet echt rekening hoeft te houden met een wederhelft. Dat geldt ook voor de vakantietijd. Ik zou kunnen gaan wanneer ik wil. Maar?. Wil ik dat wel?
Ieder jaar opnieuw wordt er op mijn werk verwacht dat je in januari je vakantiedagen al doorgeeft voor de komende zomer. Veel collega?s komen met voorstellen maar ik niet. Ik kan dat niet overzien. De zomer duurt immers dan nog zo lang. We hebben dan net kerst en oud en nieuw achter de rug.
Met alle feesten rond die tijd voel ik me dan meestal wel weer opgeladen en ben dan nog helemaal niet bezig met de vakantie van het jaar dat komen gaat.
Waar ga ik heen en met wie?
Deze vraag blijft dan lang in mijn hoofd zitten zonder dat ik er actie op onderneem. Ik wil wel maar weet niet hoe, wie, wat, wanneer etc. En daarop blijft het steken. Uiteindelijk kom ik tot de conclusie van mijn ham vraag: met wie. Ik wil namelijk niet alleen. Alleen ben ik al vaak genoeg. Ik kan me prima vermaken maar tijdens een vakantie dingen ondernemen, zou ik graag met iemand willen delen.
Intussen is het mei en voel ik het kriebelen. Dan kom ik vaak tot de conclusie dat vakantiedagen opnemen in de zomervakantie t? lastig is omdat collega?s hun vakantie al hebben gepland. Ze hebben een gezin en moeten vaak rekening houden met vakantiedagen van hun partner en/of kinderen. Omdat ik dat besef, en nog steeds niet weet met wie ik zou gaan, stel ik het plannen van vakantie nog steeds uit. Ik voel wel de drang om dagen vrij te plannen maar weet bij God niet wanneer. Zoveel vrijheid en me toch gevangen voelen.
De keuze is reuze en ik voel me net klein duimpje?..
