Melany, 27 jaar, geboren en getogen in Rotterdam. Inmiddels 1.5 jaar een eigen huisje in Ridderkerk, samen met haar oude dementerende poes Brandy. Humoristisch, zorgzaam en ontzettend creatief zijn haar meest opvallende kenmerken. Sinds feb. 2016 de diagnose ADD/ADHD. Studeert toegepaste psychologie en wil forensische psychologie gaan volgen in verband met wat haar autistische broertjes is aangedaan. Verder houdt ze van eten, kan ze ontzettend goed koken en tekenen. Sinds haar diagnose schrijft ze hierover en wil dit graag blijven doen.
Het is eindelijk weekend na weer een weekje werken. Wat heb ik een ontzettende zin in die 2 vrije dagen. Enthousiast begin ik aan mijn weekend. Ik ga nu echt eens heerlijk productief bezig zijn! Deze positieve energie en motivatie die ik heb, geeft me een enorme boost. Niemand weet van mijn plannen. Niemand vroeg er om. Dit is een goed teken! Wat een heerlijk gevoel. Vol goede moed ga ik naar huis, en doe ik nog wat boodschappen. Ja, dit wordt een lekker weekend.. Ik weet het wel zeker.
Waarom bestaat er geen medicijn voor uitstelgedrag?
Schrijven, tekenen en die ene intensieve opdracht dan toch eindelijk af maken die al maanden m?n naam blijft roepen. Ja, uitstellen is my middle name and I fucking hate it. Het lukt mij gewoon niet om de motivatie te vinden om ?berhaupt te beginnen. Bij de ?ADHD tijdsmanagement training? werd mij verteld dat ik de opdracht in kleinere stappen moet opbreken. Eerst dacht ik; ja doei, zo ben ik niet. Ik wil het gewoon in 1 keer kunnen doen. Later in de training bedacht ik mij en vond dit eigenlijk wel logisch. Dus dat probeerde ik en dat ging me ook enkele keren goed af.
Fuck you, dopamine
Maar toch moet ik nog steeds een deel afmaken wat veel concentratie vergt. Die gedachte alleen al, laat mij deze opdracht uitstellen. Stom hoofd van mij. Klote hersenen, waarom is er geen ?uit-knop? zodat je mij gewoon met rust laat.?Structuur is erg belangrijk. Om 7 uur opstaan was de planning. Vervolgens sta ik pas 12 uur op, verdomme zeg. De hele tijd lig ik als een lui varken in bed niks te doen. Doe eens normaal man. Je zou er een productieve dag van maken. Ik sta eindelijk op en ga meteen douchen. Het voelt alsof ik ben overgereden door een vrachtwagen. Later uit bed gaan, werkt echt totaal niet voor mij. En toch blijf ik het doen. Dom.
De dag is nog niet voorbij, dus het kan nog steeds
Oke, wat moet ik nu als eerste doen? Die klote afwas moet ook nog gedaan worden. Ook moet ik nog even naar de winkel want zondag is die niet open. H? hallo vrouw, je moet ook nog eten. Een sat?broodje van de bakker is wel weer eens lekker. Maar, ik ga eerst even op de bank zitten en gewoon twee crackers naar binnen douwen, want ik heb echt honger. Ja, prima. Even wat eten en erna naar de winkel, dan ben je klaar en kan je vervolgens aan je opdracht beginnen.
De klok speelt een mindfuck game
Het is 3 uur, ik ga mij gereed maken voor ?de winkel?. Even later kijk ik weer op de klok. 4 uur?! What the fuck man. Dat zie je vast verkeerd joh. Nogmaals kijk ik. Huh? Hoe kan dit.. Pff whatever, ik weet het even niet meer. Naar de winkel gaan doe ik straks wel, nu eerst maar stofzuigen en misschien zelfs de afwas. Nou, ik begrijp hier werkelijk niets meer van. Is het serieus al half 8? Wat moet ik nou weer gaan eten? Nog steeds moet ik naar de winkel.
Doolhof
Eindelijk, 10 min voordat de winkel dicht ging, is het me toch gelukt. Iemand besloot m?n berichtjes te negeren, daar heb ik echt een hekel aan. Irritatie is nu nog de enige emotie die ik voel. Inmiddels is het half 9 als ik thuis kom en moet ik nog steeds eten. Fuck this shit. Pizza bestellen dan maar. Ik krijg de helft op. Klote ritalin, fuck you man. Het enige wat ik nu nog voel is onrust. Een doolhof waar ik in gevangen zit. Wat moet ik doen om de uitweg te vinden? Zou dit door de ritalin komen? Uren staar ik voor mij uit. Ik kan beter gaan slapen. Half 3 ?s nachts en ik lig op de bank met m?n lenzen nog in. Je weet vast waar dit naar toe gaat. Wel ja, het is 8 uur. Als je slim bent, sta je nu op en ga je vandaag zowel tekenen als schrijven!
Het is helaas niet gelukt wat ik mijzelf had voorgenomen. Misschien had ik destijds naar mijn moeder moeten luisteren toen ze zei dat ik mij moest aanmelden voor de landmacht. Dan had ik vandaag de dag vast meer discipline gehad.
